Sabah kalkıp elimi yüzümü yıkadım hazırlanabildiğim en güzel şekilde hazırlandım. Sonra kendime sinirli bir şekilde bakıp süzdüm. Beğendiğim fikrine kapılınca kapıya yöneldim.
Annemi öpüp kahvaltıdan bir kaç bir şey ağzıma attıktan sonra dışarı çıktım. Enerjik hissediyordum kendimi. Mücoyu aradım,

B:Lan, dıbına koduğum neredesin aşağı in
M:Tamam lan iniyoz.

diyip tavırlarına maruz kaldıktan sonra o taşaklı adamı gördüm.(Tamam muallak değilim)Sonra birlikte yürümeye başladık.Ama dünden eser yoktu. Hızlı adımlarla okula geldik.
Ama Müconun bir şeyi var gibiydi.

B:Ne oldu la bir şeyin var gibi

M:Yok aga ya ama sana vereceğim kötü bir haber var.

Böyle diyince bende korkmuştum açıkçası. Gerçi bu muallaknin ağzından kötü bir şey çıktığı yoktu.O yüzden de olabilir.

M:Kanka Zeynep okuldan ayrıldı.

Ben bunu duyunca şok olmuştum. Neden ama?O olayın üstüne olamaz diye düşündüm.

M:Kanka sana söylemedi, ilayda biliyormuş bir tek. Galiba o tavırları da o yüzdendi. Zaten artık bir şey olamaz diye düşünüp öyle davrandı galiba.

dedi.Ben ise kafamda parçaları birleştirmeye çalışıyordum. Nasıl olur dedim? Daha ilk aydan nasıl diye sorular sormaya devam ediyordum.

B:Gitti mi peki?

diye bir soru yönelttim

M:Dün ayrıldı. Başka şehre gitmek zorunda kalmışlar.

Haydaa diye bir iç çektim. Yapacak bir şey yoktu.Ama ulaşabilsem mutlu olurdum,ki telefonu da kimsede yoktu galiba.(Öyle biliyorum o zamanlar :/)

B:Yapacak bir şey yok kardeşim,gel girelim.

Dedim ve ders görmeye devam ettik. Ayşenurla karşılaştık ona selam verdim.Ama muhabbet etmedik bugün, biraz da moralim bozuktu.

Sınıfa girince direk ilayda'yı gördüm. Gözlerini çevirdi. Konuşmak istiyordum onunla.

B:Neden bana söylemedin?

Müco'nun söylediğini biliyor gibiydi.

i:Kendi öyle istedi.