hikaye yazılmıyor artık diyen kaşarlar burda biliyorum en özelimiz yazdık paylaştık.
kendisi ile tanıştığımda 17 yaşındaydı. bir fast food'cu da kasiyer olarak çalışıyordu. ben de üniversiteye gideceğim ama para lazım. ikinci öğretim okuyacağım için vize fiyatları çok uçuk. e o zamanda durumumuz çok kötüydü. ben de baktım bir fast food dükkanı ilan asmış "garson aranıyor". o dükkanda da bir kasiyer kız var, çok hoşlanıyorum ama açılamıyorum(yanlış tahmin, eşim değil). neyse gittim müdürle konuştum "gündüz çalışıp akşam okula gideceğim bir iş arıyorum sizin içinde uygunsa burada çalışmak istiyorum" dedim. adam da beni işe aldı başladık çalışmaya.

eşimle hiç anlaşamıyoruz, sürekli bir didişme tartışma halindeyiz. diğer kızdan hoşlanıyorum ama hala açılamamıştım. sonra bu diğer kızın erkek arkadaşı oldu. ben de üniversiteden kız arkadaşım oldu. eşimin de erkek arkadaşı var. herkes mutlu :d benim kız arkadaşım geliyor dükkana yiyiyor içiyor eşim onlara servis yapıyor falan. gel zaman git zaman diğer kasiyer kız işten ayrıldı. ben de 1,5 yıl falan oldu işe başlayalı. işin her şeyini öğrendim, "kasa" dahil. beni kasiyer yaptılar. 
eşimle beraber çalışmaya başladık. eskiye nazaran daha az tartışsak da biz farklı dünyaların insanıyız gibi geliyordu ama öyle değilmiş. beraber çalıştıkça birbirimizi daha yakından tanımaya başladık. tesadüfe bakın ki ikimiz de sevgililerimizden ayrılmıştık. sonra bir gün "sinemaya gidelim mi?" dedim, "gidelim" dedi. o günden beri beraberiz işte. 8 yıllık eşim, oğlumun annesi.

insan mutluluğu bazen uzaklarda aramamalı, burnunun dibindekini görebilmeli. size de tavsiyem kardeşlerim, arkadaşlarım biraz da burnunuzun dibindekilere bakmanız *