Kiminiz derdini gibiyim diyecek ama beni ancak bu duruma düsenler anlar. Beyler son 2 yıldır insanlara karsı cok soguklastım. Insanlar icimdeki enerjiyi alıyor. Zaman zaman göz kapaklarımı bile kırpmaya üseniyorum. Hicbir seyden zevk alamamaya basladım ama hicbir seyden. Durumum cogu kisiden iyi cok sükür ama bazen düsünüyorum milyarlarca dolarım olsa bana neler zevk verebilir. Acaba baska ülkelere gitsem bu durumdan kurtulabilir miyim o da yok. Bazen millete imreniyorum ne güzel en azından bi dertleri var kafaları dolu. Allah bana dert bile vermiyor. Gercekten bu durum beynimi eritiyor. Uniden eve evden uniye gencligim eriyor.Her gun unideki salakca esprilerden hocaların egosundan bos bos muhabbetlerden dedikodulardan usandım. Gunlerim gecelerim kendimi gelecekle kandırmakla geciyor. Eger bu durumdan kurtulan varsa tavsiyelerini yazabilir. Uzun oldu biraz ama inanın bu anlattıklarım okyanusta bir damla.