evet geçelim sorulara tekrar dedim gülümseyerek.

+kötü bir çocukluk geçirdiğini tahmin ediyorum. detay verir misin?
-hayır.
+peki... hayatında en mutlu olduğun an nedir?
-çokca haz aldığım an oldu ama bunun yanında hiç mutlu olmadım.
+senin için haz nedir?
-insan hayatlarına dokunmak. ya sonlandırmak ya da yeni bir hayat vermek.
+olulu anlamda etki ettiğin insanlar oldu yani?
-evet öyle denebilir.
+annen hayatta mı? görüşüyor musun?
-elbette. haftada 1 yemeğe giderim mutlaka.

bu cevabı çok şaşırtmıştı. sosyopatların sevemediklerini biliyorum diye yanıtladım.

+yanlış, sosyopatlar odaklanabildikleri sürece birçok iyi şeyi hissedebilirler.
ama kendimi sadece bir sosyopat olarak tanımlayamam.

-nasıl tanımlarsınız?
+çok daha fazlası. zamanla yapabildiklerimi göreceksiniz ela hanım.

tebessüm ettim sadece.

bir süre sonra bana çok şaşıracağım 'hadi şehre gidelim' teklifini sundu.
kendisini çok iyi saklamıştı, onun tanınması imkansızdı ona göre, lakin ben kayıptım ve polis arıyordu. beni tanıyan insanlar var nasıl olacak şeklinde düşüncelerimle bindim arabaya.

sarıyer'de boğaza nazır çok şık ve lüks bir davete gittiğimizi söyledi.
yolda ise kendisine smokin bana ise şık bir elbise aldı.

açıkcası kendimi kayıp hissediyordum. ne yapacağımı, ne yaptığımızı bilmiyordum.
bir katilin yanında neden durduğu mu da. ama efsunlu gibiydi o.
kopmak için mantıklı sebeplerin hiç biri, beni ikna etmiyordu.