aşık olduğum ve bana aşık olduğunu düşündüğüm kız dün akşam beni aradı. çok hastayım ilgilenecek biri yok yalnızım çok mutsuzum deyip ağlayıp kapattı.

hemen minibüse bindim. ama var ya içim nasıl sıkılıyor olum anlatılamaz bir duygu. böyle saniyeler geçmiyor. bi an önce yanına gitmem lazım. o böyleyken nasıl yerimde durabilirim.
daha fazla dayanamadım indim minibüsten koşmaya başladım.
koşarak gittim yanına.

ilgilendim, yemek yaptım, başında bekledim.

bu akşam bizim gruptan bir çocukla akşam yemeğine çıkacakmış.
sanırım çocuğun güzel bir arabası var, o yüzden yani.

ben de caddede biraz yürüyüp eve geçip uyurum. kimseye ihtiyacım yok sonuçta değil mi