Sirkeci tarafına doğru tezgâhları geze geze dolaşırken de aynı manzaralar vardı. insanlar birbirinin üstüne çıkacak gibi oluyordu. Meryem Hanım yırtıcı hayvanlardan korunmaya çalışan bir ceylan gibi benden yana sokuluyor, yanaşıyordu. Bir sokakta tezgâhların arasında karınca sürüsü gibi tekli kol halinde ilerlerken Meryem Hanım önüme geçti. Siyah topuklu ayakkabılarının üzerinde zütünü sağa sola sallaya sallaya adeta bir dansöz gibi çalkalayarak giderken bakışlarım zütüne odaklanmıştı. 

Aramızda 15-20 santimlik bir mesafe ya var ya yoktu. Etrafa bakmak yerine onun zütüne bakıyordum, etraftakiler umurumda değildi çünkü. Sağ elimi aşağı indirdim. O kalabalığın içinde arkadan birilerinin eli zaman zaman benim sırtıma, belime hatta zütüme değerken kimsenin beni fark etmesi mümkün değildi. işportacıların ve satıcıların bağırışları, yürüyenlerin konuşmaları, sesleri derken kimse kimseyi görmüyor, duymuyordu. 

Yutkuna yutkuna zütüne dokunmaya başladım. ilk anda hiçbir şey anlamadım, çünkü korkumdan sadece pardesünün kumaşını hissedecek kadar dokunuyordum. Ama sonra biraz daha bastırmaya başladım. Siyah pardesüsü ve altındaki siyah eteğine rağmen tıpkı alt geçitte olduğu gibi yumuşak, dolgun zütünü hissettim parmak uçlarımda.