Fahri amcalara doğru yola çıktık. Eve gitmek istemiyordum. Korkuyordum aşırı şekilde. Elimde muskaya bakıyordum. Hiç birşey yapamıyacağımı biliyordum. Korumak daha güvenlisiydi saçma olasada öyleydi. Korumalıydım. Ve boynuma takmaya karar verdim. Eve vardık. Fahri amca bizde kalıcaksın git eşyalarını topla burda bekliyorum demişti. Okadar çok sevinmiştim ki. Sanki dünyalar benim olmuştu. Yukarı evime doğru tekrar basamakları çıkmaya başladın ve kapıyı açtığım anda...

Bütün ev darma dumandı her yer kırılmış dağılmış ve siyah siyah izler vardı duvalarda yanmış gibi. Bu görüntüyü görünce aşırı dercede korktum. Ve hemen kapıdan geri çıkıcaktım ki arkamda karşı komşum menice abla vardı bana bakarak oğlum sen sevgilinleme kavga ettin çok ses geliyordu evden dedi. Akşamdı nerdeyse 8 di saat. Ve darman duman görünce ne oldu burda diye sordu cevap veremedim ve kapıyı kapatım hız adımlarla aşağı doğru indim. Ve dışarıda fahri amcanın yanına gittim. Olanları ona anlattım ve tamam çıkmayalım yukarı akifin eşyalarından giyersin dedi. Arkadaşlarıma doğru yola çıktık tekrar yürüyorduk yolda. Havada kararmıştı.