Sanırım bunun cevabı ümitsizliği. Aradığını bulamayacağı endişesi. Belki de geçmişinde verdiği kararlardaki hayal kırıklığını gözlerinin önünde apaçık gördüğü içindir. O erkek belki de birini Sevmiştirümit beslemiştir ona. Ama bu hayalleri sonucu bi an sebepsiz bırakılmıştır. Sonra bi ümit o kırık kalbi ile aynı hissi başkası ile yaşamaya başlar çünkü o erkek bir dal arayış içindedir. karanlığa düşmemek için kim bir dal tutmak istemez ? ama sonra yine kalbi kırılır. Sonra artık içindeki doğru kişiyi bulma ümidi çöldeki bir su gibi zor olur. Çöl ise o erkeğin yaşadığı yerdir. içinde sevgiden çok öfke ve hayal kırıklığı yoğunluğu olur. Çöldeki güneş gerçeğin taa kendisidir. Sokakta yürüyen kişileri görüp kendinin de birgün öyle oldugu zamanları hatırlar ve o an içindeki duygu değişiminin kitaplarda yazdığı gibi oldugunu anlar. O duyguya şairler şiir yazmış , kimisi beste kimisi şarkı yazmıştır . O şarkılarda kendini bulur. O şarkılar ile akşamları kulaklık ile içini acıtan hayal kırıklığına bi şarkı açar ona dinletir. Ve hep o içindeki ağırlığı görüp , onun oradan kaldırmasında ona ortak olacak bir el uzatılmasını ümitle bekler o erkek. Ama ümitsizlik gerçeğin efendisi olmuştur.