Aşağıya katmana ilk gelişim. Yukarı ile hiçbir farkı yok. Toprak aynı toprak. (Ejderha cesedi mi desem bilemedim.)

Beta-“Aşağısı nasıl güzel mi sence?”

b-“Bence hiçbir farkı yok. Yani yukarıda da aynıydı aşağıda da aynı. Sadece burada biraz bitkiler farklı.” Ağaçların arasından kedi benzeri bir şey çıktı. Tek farkı boynuzu vardı ve kuyruğu yoktu. ilk kez gördüğüm bir hayvan olduğu için biraz korktum. Ama yine de elimi uzatıp biraz sevmek istediğimde kaçtı. Ah. Normal. Dünyadaki kediler gibi. Korku da içgüdüsel. Zaten en iyi içgüdüyü hayvanlar gösterir. Korktuğu için tek çaresi kaçmak oldu. Bir de aşağıda hayvan var yani.

Gama-“Artık uyuyalım. Çok uykum geldi.” Sanki iş yaptı. Kekoya bak. Ne yaptın da yoruldun? Off. Niye böyle şeyler düşünüyorum ben. Belki uçmak gerçekten çok enerji istiyordur. Yani kanatları olmasına rağmen çok nadiren uçuyorlar. O kadar geldim semada öylesine uçan bir ejderhaya rastlamadım.

Beta-“Bir Bine. Sen de uzan şöyle. Yarın sakinleştiğinde bu katmanı dolaşırız.”

b-“Dolaşma işini daha sonra yapsak olur mu? ilk önceliğim dinlenmek, sonra ise Rian’a girişi bulmak.”

Beta-“Tamam ama bir söz ver. Eğer yorulursan, sıkılırsan, üzülürsen ve dünyadaki kimseyle sıkıntını paylaşamazsan buraya gel. Ve tabi Rian girişini bulursan da. Belki bilgilerimizi birleştirirsek ejderhaları kurtarabiliriz.”

b-“Tamam. Söz veriyorum geleceğim.” Daha sonra kanadıyla üstümü kapattı. ilk baş kanadına dalgınlıktan dokunacaktım ama daha sonra anne ejderhanın gıdıklandığı zaman aklıma geldi. Dokunmasam daha iyi. Bunları düşünürken uyuyakalmışım.