gecenin ağırlığı gözlerime vurmuştu direksiyon başında uykumla savaş halinde evime
gidiyordum saat gece 11 civarları. sokak lambası altında yaya geçidin de beliren bir beden
benim tüm dünyamın değişmesine neden oldu . nasıl anlatılır savaşlar, barışlar , en büyük
aşklar... karşıdan karşıya geçmeye çalışan sarhoş, yalnız bir beden beni kendine aşık etti.
arabadan indim düşmek üzere iken sol dirseğinden kavradım azda olsa kendine geldi , bana
bakıyordu farların parlattığı dolu gözlerle , ağladı ağlayacak. sarı kısa küt saçları hafif
kabarık, gözlerinin önüne düştü alnını yasladı omzuma öyle kaldı tek bir kelime etmeden.
omzundan kavradım arabaya geçtik. konuşacak durumu yoktu evime zütürdüm . evimde tek
kalıyordum yavaşça kanepeye yatırdım, ne filmlerdeki gibi gözlerim kapalı üstünü
değiştirdim ne de kendi yatığıma yatırıp üstünü örttüm. öylece bıraktım. sadece yatağıma
yatıp uyumak istiyordum... uyudum. sabah gün ışığı penceremden süzülürken kalktım erken
kalkmayı alışkanlık haline getirmiştim zaten. işim yok. çalışmıyordum. zengin bir ailenin tek
çocuğuydum üniversiteyi de dondurmuştum. sabah 7 suları kalktım ismini bilmediğim ona
fiziksel güzelliğine karşı pozitif duygular hissettiğim o sarı saçlı kız bıraktığım gibi yatıyordu
hiç dokunmadım . sessiz adımlarla mutfağa yöneldim güzel bir kahvaltı iyi bir günün
başlangıcı olur hep. kahvaltıyı hazırladım ve büyük an gelmişti benim için , uyuyan prensesi
uyandırmak. yanına gittim peki ya ne diye seslenecektim diye düşünürken gözlerini açtı
aniden, ben sanki uyurken onu izliyormuşum ambiyansı vardı, şaşkın soru işaretleri ile dolu
uykulu bir yüz bana bakıyordu öylece. ufak bir tebessüm ettim o tatlı bakışlara ve sırtımı
dönüp mutfağa yöneldim bir yandan “kahvaltı hazırladım lütfen bana eşlik edin" dedim hoş
bir ses tonuyla.