saldim cayira

Bir kaç hafta sonra yine Dimitri'nin zoruyla ivan edebiyat toplantısına gitti. Goggol'un Palto'su üzerine hararetli bir tartışma vardı eski dostların arasında. ivan sadece anlamsız gözlerle onlara bakıp, votka içmeyi tercih etti. Tipik bir Alman-Rus'u olan Sergei Pavloviç, ivan'a "Sevgili dostum, Gonraçov'un Oblomov'unu okudunuz mu" diye sormaya yeltendi. ivan "Okudum okudum" dedi. Sergei tam onu başıyla onaylayacakken, ivan "Ne başınız yanınız oynuyo lan!" diye veryansın etti. "Aman sevgili dostum, Rus edebiyatında... " diye itiraz edecekken ivan sesini yükseltti. "Başlarım böyle edebiyata, ne lan bu. Hep kasvet, hep kar, hep ince pgibolojik anlatım... içim karardı, bunaldım ya. Oğlum hepiniz zeki insanlarsınız, yazsanıza şöyle matrak birşeyler neşemizi bulalım. Kafa dağıtalım diye kitap mı okuyoruz, yoksa trigonometri problemi mi çözüyoruz belli değil" diye haykırdı. Dimitri "Sevgili dostum, Rus edebiyatını siz gerçekten bilmiyormusunuz yoksa? Bizdeki mizah unsurunu nerde bulabilirsiniz? Mesela Mihail Zovşenko'yu okudunuz mu hiç?" diye sordu. ivan "Lan Dimitri, 800 sayfalık tuğla gibi kitap okunur mu lan? Keriz miyim ben artist! Filmi çekilir, çok iyiyse izlerim. Ne yorucam kendimi" diye gülümsedi. Dimitri bu kendini bilmez tavır karşısında gerçekten sinirlenmişti, ilk defa ona soyadıyla, büyük bir resmiyet içinde seslendi. "Sayın Çerniçetkin, çok ileriye gidiyorsunuz" dedi. "Ne Çerniçetkin'i be! Çetin, Çetin!" diye onu düzeltti.

Tüm bunlar olurken ivan Gregory Çerniçetkin hala Sibirya'da kürek mahkumiyetine devam ediyor ve Moskova'ya gelen yabancının oraya nasıl geldiği konusu esrarını koruyordu...