Bu sebeple bu davayı kapatıyorum. Artık bu konularda düşünmek yok, derin düşünüp, sorgularken mantıklı çıkarımlar yapmaktan çok yoruldum. Mantıklı dediğimiz de kendimize göre mantıklı. Din ve felsefede her iki grup (Veya daha fazla grup) için de öyle doğrular çıkartırlar ki, her ikisine de koşulsuz bağlanacak gruplar çıkar.

Ben mantığı bırakıyorum, beynimin anahtarını denize attım. Huzursuzum, çok sinirliyim ve giderek sindiriliyorum. Artık dini inanca geri dönüyorum, yeni anahtar aldım, kalbimin anahtarı. Doğru olması ya da yanlış olmasıyla ilgilenmiyorum, sadece namazın bana verdiği huzuru anımsıyorum da, sanırsam gururu, aşağılık kompleksini bir kenara bırakıp, tekrar namaza başlamalıyım. Önümüzdeki Cuma ilk siftahı açıyorum.

Yaptığım onca aşağılık ve pislik şeyden sonra çok büyük bir tövbe etmem gerekiyor. Galiba çarpılmış da olabilirim. Namaz ile kendimi koruyacağım. (Böyle olmasa bile böyle inanacağım, pgiboloji böyle bir şey)

Çok şaşırdınız değil mi? Evet, galiba dinsizliği bırakıyorum. işe Kur'an okuyarak başlayabilirim, Arapçasını, Türkçe okumak istemiyorum. Sevgilerle.

Not: O moklu fotoğrafı ben çekmedim. Reddit'ten aldım. insanı ne kurtarır, bilir misiniz? Üç kelime, hakkın 3'ü. Sevgi, inanç, bilgi. islam size doğrudan fayda sağlamayabilir, hatta soğuyabilirsiniz. Lakin inanç var ya inanç, işte o yok olduğunda siz de eriyip gidersiniz. inanın arkadaşlar, sevgiye inanın, kendinize inanın, değerlerinize inanın, yaratıcıya, Rab'be inanın, ahirete inanın ama inanın. inanmayan insanın kaybedecek bir şeyi de yoktur pek. Asıl inanan insan çok güçlü bir hazineye sahiptir.