Bunun üzerinde adım yazmıyordu.Ve sararmış yapraklarından bir kanıya varacaksak bu kitap ailem taşınmadan önce de buradaydı. Yavaşça açıp okurken, kapağın ardındaki ilk sayfada da “ Herşey için Teşekkürler Hanımefendi”yazıyordu. Yazar adı verilmemişti. Tekrar sayfayı çevirdim ve bir resim karşıladı beni. Resimde bir dizi öğrenci koşuyor, bazıları sınıf duvarına tükürük topu yapıtıştırıyor, havada kağıtta uçaklat uçuyordu ce resmin hemen altında şöyle yazıyordu:’Çocuklar çok yaramaz olabiliyor, yeri geldiğinde çok yaramaz olabiliyor.Özellikle öğretmenleri, tatlı ve yaşlı Byn. Sneed’e karşı.’Öteki sayfada, çok yaşlı bir kadın vardı. Kalın çerçeveli gözlükler takıyordu. Saçları koyu griydi, kısa kesimliydi ve bukleliydi.Üzerinde pembe papatyalar olan sarı bir elbide giyiyordu. Fakat beni asal yakalayan yüz ifadesiydi,O… korkmuş gibiydi. Gözleri muntazam detaylıydı, Sanki bana bir şey anlatmak ister gibiydi, korkunç bir şey.Ama o sadece bir resimdi.