Olaylar öyle hızlı gelişti ki, 1926 Ankara Antlaşması ile Musul vilâyeti Irak’a bırakıldı. Bugün Anavatanın 1. derecede sorunu hâline gelen, daha önce Sevr’de saptanmış Güneydoğu sınırı kabul edildi, Musul vilâyeti nüfusunun çoğunluğunu oluşturan Kerküklüler (her ne hikmetse bu Türkler, yıllar sonra bugün Türkiye’de Türkmen oldular) kayıtsız şartsız, kendilerine sorulmadan Irak’a bırakıldı. Petrol hissemiz 5000 ingiliz altını karşılığında satıldı. Böylece hem candan hem maldan olduk.

Yıllar geçmiş, 1930 yılına gelinceye kadar, kaybedilen fırsatlar değerlendirilmem iş, padişah ve sülâlesi Türk vatandaşlığından çıkarılmış, Memâliki Şahane üzerindeki hak, hukuken elden gitmişti. 1933 yılına gelindiğinde üçüncü KATLiAM Irak Kralı Faysal ve Türk düşmanı, ingilizlerin sadık adamı Nuri Said Paşanın hazırlığı ile Kerkük ve Musul’da olur. Binlerce Türk öldürülür, dükkânlar, evler, iş yerleri yağma edilir. TERK EDiLEN, TÜRKLÜK HASRETi ve AŞKI iLE YANAN BU TÜRKLERiN BUGÜNE KADAR DEVAM EDEN DUYGULARININ ve AKAN KANLARININ KARŞILIĞI KUTSAL TÜRK KANININ DÖKÜLMESi Mi OLMALIYDI?