Ne olduğunu bilmediğim ama bana içten içe huzur veren
ilahi bir yerdeyim. Keşfetme içgüdüsü ile yürüyorum demek isterdim fakat bu
yürümekten farklı süzülmek belki de uçmaktır. Ne kadar süre geçti bilmiyorum
çok şey gördüm insanların aklının almayacağı şeyler her şeyi idrak ediyordum o
zaman .Amacımızı biliyordum ne yapmamız gerektiğini. Zaman konusunda emin
değildim. Bir asır da geçmiş olabilir bir saniye de. Keşfederken heyecandan
kalbimin yerinden çıkmasını sağlayacak bir ışık gördüm heyecan ile oraya varmak
için bütün kutsallığım ile koşmaya başladım Cennette koşuyordum ,kim bilir belki
de bir daha asla görememe korkusu ile uzun uzun görmek istiyordum belki de bu bir
veda idi. Bir kitap görüyorum Yüksekliği arşa varan. Arkamdan ruhumu söküp
alırcasına hissettiren bir dokunuş hissetim .Henüz zamanı değil. Neyin zamanı
değil diye korkudan içsel bir titreyiş ve
sorumdan şüpheci bir tavırla sorunca .Işık , onu kaybetme diyen ışık
hüzmesi eli ile kalbime dokunup beni sonu olmayan bir yolculuğa gönderdi
.Gözlerimi açtığımda ıslak bir vücutta bana bakan iki yüz görüyorum. Zaman
kavrdıbına alışmam gerek bunları sindirmem ne olduğunu öğrenmem ve aynı zamanda
cennette bulduğum cevapları tekrardan bu yeni yerde gün yüzüne çıkartmam
gerekiyordu.
​