“Orkestranın birinde çalan bir kemancı varmış. Yüzü hep asıkmış. Aradan çok uzun yıllar geçmiş. Nihayet şefleri bu adamı birinci kemancı yapmış. Fakat adamın yüzünün asıklığı hep dikkatini çekermiş. Sormuş, ‘artık birinci kemancı oldun. Ama yüzün hep asık. Acaba niçin?’ Adam sıkılarak ‘Efendim' demiş, 'bendeniz müziği pek sevmem de.’” Gerçekten de edebiyatçı olup, şiir, öykü, roman yazıp edebiyatı sevmeyenler var. Sanki ekmek parası için yapıyorlarmış gibi.:)

Herkese günaydın.