bir iki gün ses çıkmadı gizli numaradan. gerçi artık gizlisi kalmamıştı attığı mesajlardan sonra ama numaranın kime ait olduğunu bilmediğim için hala gizli sayılırdı benim için. yine bilgisayar başına dönmüştüm eskisi gibi. ama içimi saran bir merak vardı. acaba gerçekten yanlış numara mıydı? yoksa eski kız arkadaşlarımdan biri tarafından işletilmiş miydim? ya gibtir et dedim. gittim kahve suyu koydum, sigaramı aldım. oturdum pc başına, telefon çaldı. arayan o’ydu. açtım, efendim? dedim. ismimi söyledi. “sonunda ibrahim olmadığıma ikna oldun sanırım” dedim. evet dedi. yanlış anlamazsam bir şey söyleyecekmiş. iki üç gece, içinde küfürler geçse de telefondaki konuşmamız hanımefendiyi etkilemiş. eğer rahatsız olmazsam arada sesimi duymak istiyormuş? gibtir git lan amk kizi, teleboy muyum lan ben? giberim senin etkilenen ruhunu, bi daha beni rahatsız edersen ibrahimle ikinizi üst üste koyar giberim! kapa şimdi telefonu dedim. harbi mi lan taşaklarına kurban dediğinizi duyuyorum ama yoook be olm nerde bende o züt. telefonun ucundaki kişi tanımasam da bir çiçek. kaktüs de olabilir ama risk almak gerek. yani o küfürleri etmedim “tamam benim için sıkıntı yok, ne zaman istersen arayabilirsin” dedim, birbirimize iyi geceler diledik ve kapattık.