Bütün vücudum onu sayıklıyor gibi oluyor. Böyle her adımımı onu görmek için atıyor, her baktığım yere onu görmek için bakıyorum, her nefes alışımda onun kokusunu duyma umuduyla nefes alıyorum ve hani heyecanla 1 hafta 1 ay değil senelerce sürüyor bu. Ona belli etmesem de tek yaptığım şey bakmak olsa da öyle fazla öyle yoğun şeyler hissediyorum ki mutlaka ona da geçiyordur o his. Öyle taşıyor içimden, yüzüme yansıyor. Hiçbir şey söylemedim ona şu ana kadar ve söyleyemediklerim içimde öyle büyüdü ki şiirlerime, yazılarıma taştı. Bilmiyorum bunun sonu nereye varacak ama cidden tek başıma yaşayarak heba ediyorum sanki bu hisleri. Öyle düşünmeye başladım. Oda bilsin isterdim...