korku

korku
dün gece, caddeden aşağı yürüyordum, benden 20 adım uzaktaki adam yukarı doğru baktı ve beni

gördü. keskin bir şekilde döndü ve hızlıca caddenin diğer tarafına geçti-sanki kuduz bir köpek

onu ısıracakmış gibi.en kötü kısmıysa beni görmemiş gibi davranmasıydı. lanet adam.ben sadece

yürüyorum. tıpkı senin gibi benim de gidecek yerim vardı.bu kaldırım ikimiz için de yeterince

büyük. fakat dert değil.bu her gün olan lanet olaylardan. hiç size yaklaşmaya korktuğu için

yanınıza gelemeyen, siparişinizi vereceğiniz bir bayan garsonu beklediğiniz oldu mu?peki hiç

basit bir soru sormak istediğinizde kendini geri çeken biri oldu mu? ya sizi gören, kızgın bir

şekilde bakan ve sonrada siz yokmuş gibi davranan insanlar? benim dünyama hoşgeldiniz. buradayım

ama beni görmüyorlar. görmek istemiyorlar. toplum içinde ben küçüğüm. kenarlara doğru itilip

defedilen. korkunun yaptığı budur işte. bilinmeyenden korku, farklı olandan korku. fakat beni

gerçekte farklı kılanın ne olduğunu biliyorsun. lanet olsun bu benim iriliğimden

değil. iriliğimin temsil eden tek şey kaldırabildiğim ağırlıktır,ve bu lanet şey beni yakıp

kavuruyor