Benim ki benim gözümde insan kılığına girmiş bi melek, engin yüksek bir dağ.

2010'da annem'i kanserden kaybettiğimde henüz 13 yaşında bir çocuk iken herşeyin bittiğini sanmıştım.
Fakat onun asil ve dik duruşu aslında herşeyin daha yeni başladığını anlatıyor gibiydi.
Ben ve benden 5 yaş küçük kardeşime hem anne hem baba hemde en yakın arkadaş oldu, hala da öyle..

Herşey güzel fakat,
her geçen gün gözümün önünde yaşlandığını, ve geçmişte yaşadıklarının onu çok derinden yaraladığını ve hırpaladığını görüyorum.

Keşke onun ölümünü görmesem, keşke ömründen ona ömür verebilsem diye her gece dua ediyorum.

Yakında askere gideceğim,
Umarım benim vadem daha kısadır...