Geleceğe doğru emin adımlarla koşamıyorduk o yıllarda. Okullardaki berbat eğitim sistemi, insanların Tecavüzcü Coşkun, Nuri Alço gibi idollerinin olması, küçük Emrah ın annesine haftada en az bir kez tecavüz edilmesi, kuyruğu kesilmiş sokak köpekleri, paslı borulardan bardaklarımıza doldurup içtiğimiz su, mahallenin abilerinden hiç suçumuz yokken yediğimiz dayaklar, sokaklara astığı yamalı ve yer yer sidik lekeleri olan nevresimlerine top çarpmasın diye topumuzu kesen teyzeler yaralamıştı bizim neslimizi. Ne beklenirdi ki bizden? Askere gidecektik, ev ya da arsa alacaktık ve evlenecektik. Barınmak için başımızı sokacağımız bir evimiz, üremek için de evlenmemiz gerekiyordu. Düşünebiliyor musunuz? Abraham Maslow un ihtiyaçlar piramidinin en alt basamağında belirttiği barınma ve üreme ihtiyacı bizim en büyük hedefimizdi. En büyük hedefi en alt basamak olan çocuklar nasıl kendilerini gerçekleştirebilirdi? Sonuç olarak yıllar sonra o nesil büyüyecek ve bu ülkeye cehennemi yaşatacaklardı.