nasıl çıldırmayayım ki.. bütün organlarım isyanda hepsi kendi çalıp kendi söylüyor. misal kulaklarım al beni sakin bir yere zütür diyor. ortasında kocaman bir şelalenin olduğu, dalları arasından gökyüzünün göründüğü balta girmemiş bir ormana gitmek ve dünyanın bütün müziklerini orada dinlemek istiyor. gözlerim dünyadan uzaklaşıp sınırsız bilinmezliğe yükselerek gökyüzünün her santimini izlemek istiyor. aklım kafatasımı terk edip gitmek için bavulunu bile hazırlamış tetikte bekliyor. yaşadıklarım onu fazla zorladı.. kalbim, her şeyi unutturan o büyülü suyu içmek istiyor. ona yalan söylemek zorunda kaldım, öyle bir su yok diyemedim. yaşadıkların ömür boyu seni sızım sızım sızlatacak diyemedim.. ve kanım deveran ediyor beni ayakta tutmak için oysa ruhum yerlerde sürükleniyor..
kendi başıma olsam yaşamayı becereceğim ama görüyorsunuz hepsinin işi başından aşkın. kimse beni dinlemiyor..