GEÇMiŞ (BiR BiNE GEZGiNLiĞiNi KAYBETTiKTEN 1 SENE SONRA)

Ben üniversiteye başladım, Huriye de üniversiteyi bitirmeye çalışıyor tabi. Onunla aynı okulu kazanmak için çabaladım. Ama okulu özel okulmuş. Kadir Bey sağ olsun üniversitenin parasını ödedi. Üniversitede bulduğumuz bir ağacın altına beraber oturduk. Ben pek iyi bir puan alamadım sınavdan. Süleyman abinin puanımı görünce attığı dayak aklıma geldi. Yeminle tüylerim diken diken oldu. Güya ölümsüzüm.

Huriye-“Hayırdır Bir Bine, bir ürperdin. Burası soğuksa başka yere gidelim.”

b-“Ha yok yok. Öyle aklıma bir şey geldi de bir an içim ürperdi.”

Huriye-“Başka kızlar gelmiyordur aklına inşallah.” inşallahı bastıra bastıra söyledi.

b-“Asla. Senden başka evleneceğim bir insan dünyaya gelmez.”

Huriye-“Ha başka bir diyara gelebilir yani.”

b-“Bir sorun mu var Huriye? Neden bana triplisin bugün?” içgüdümden tripli olmadığını hatta keyif aldığını biliyorum ama yine de sordum.

Huriye-“Aslında tripli değilim. Sadece sinirlenmen hoşuma gidiyor.” Dedi ve gülümsedi. Bir tane normali de beni bulmaz. Güldüm. Ciddileştiğini hissettim.

Huriye-“Bir Bine. Sen ölümsüzsün ya. Ben yaşlanınca ne olacak?”

b-“Yanında kalmaya devam edeceğim.”

Huriye-“Biliyorum ama ya beni yaşlanınca sevmezsen? Ya ileride kavga edersek ve benden ayrılırsan?”

b-“Bizi anca ölüm ayırabilir Huriye.”

Huriye-“Bunlar klişe laflar. Çok kişi böyle diyip ondan sonra ayrılıyor.”

b-“Senin bana güvenin yok mu?”

Huriye-“Var ama…”

b-“O zaman bana güven. Ben her seferinde sana döndüm Huriye. Ve ne kadar zaman geçerse geçsin, isterse yüzyıllar yine sana döneceğim.”

Huriye-“Ben o zamana kadar ölmüş olurum.”

b-“Ölsen bile yanında olacağım.”

GÜNÜMÜZ

Bu anıyı nasıl unuttum? Hemen evden çıktım ve Huriye’nin mezarına gittim. Mezarlığa vardım. Mezartaşı karşımda duruyor.

b-“Huriye. Sana verdiğim sözü unuttuğumun farkındayım. Senden özür dilemek için geldim. Ölümün bende çok büyük bir yara açtı. Seni öyle çok seviyorum ki… Ejderha diyarındaki ailemi kaybetmek bana seni unutturdu. Her zaman yanımdaydın ama benim saçma sapan bir hedefim yüzünden seni yalnız bıraktım. Ejderha diyarına gitmeyi kendimde öyle takıntı haline getirdim ki içgüdümü bile kullanıp babamı kontrol etmedim. Ve sizin ölümünüze neden oldum. Kendimi asla affetmeyeceğim bu konuda. Sen affettin bile, biliyorum. Hatta bana kesin kendini affet derdin ama bunu yapamam. Ailem yanımdayken, siz yanımdayken diğer aileme daha çok önem verdim. Bu affedilecek bir şey değil. Sizi koruyamadım. Hepsi benim hatam. Umarım rahat uyuyorsundur. Ben artık çocuklarımızı arayıp bulabilirim. Ama ondan önce ejderha diyarına gidip diğer ailemi kurtarmam lazım. Sizi belki kurtaramadım ama onları kurtaracağım. Çok bencilce bir istek, değil mi?” dedim ve gözlerimi kapattım. Artık pişmanlık hissetmiyorum.

Huriye-“Tam senden beklenecek bir bencillikte istekti. Git ve onları kurtar.” Sesini duyar duymaz arkama döndüm. Kimse yoktu. Galiba kafamda onun sesini duydum.

b-“Merak etme. Gittiğimi anlamayacaksın bile.” Dedim ve gözlerimi kapatıp zihinsel yorgunluğuma odaklandım. işe yarar mı bilmiyorum ama denemeye değer. Ve oradan kayboldum.