Bugün saat 00.00' da onsekizime giriyorum. Dünyada ortalama olgunluk-akıl erme yaşına fakat bir sorun var. Her yıl olduğu gibi bu yıl da kimse kutlamayacak mıhtemelen arkadaşlar. Belki gerçekten size tavsiye verecek yaşta değilimdir fakat siz siz olun arkadaşlarınızı, ağabeyinizi, ablanızı kaybetmeyin. Gözlerinden düşmeyin. Kavgalı olmayın onlarla. Bu gurur denilen taktan hisse kapılıp da kimseyle kötü olmayın. Hem aşkınızı, hem arkadaşlarınızı kaybedersiniz.
Ben kapıldım... Sanırım hayat beni sınıyor ve sınavdan geçip geçemeyeceğimi büyük bir zevkle izliyor. Muhtemelen kahkahalar atıyordur hissizleşme basamaklarını tek tek çıkışıma. Hayatımın dönemleri gün geçtikçe kötüleşmeye devam ediyor ve görünen o ki böyle de devam edecek. Kaybedecek bir şeyi olmayan birisi olmaktan korkuyorum. Allah göstermesin annem babam ölse sahip çıkacak kimsem yok şu yaşta. Umarım bu düzen bir an önce son bulur ve kaybedince üzülünecek bir konuma gelirim.
Sahi gerçekten iyi ki de doğmuş muyum?