gece 2-3 gibiydi, yağmur dinmek bilmedi bi türlü. tamam izlemesi zevkliydi vs. de az ve dozunda yağan yağmur için geçerliydi.. böylesine yağmuru ömrü hayatımda görmemiştim beyler. dolu'ya bir türlü dönmüyordu, ama arabayı biliyorsunuz zaten kağıt gibi, bir sağa bir sola savrulup duruyordu. işte o an dedim ulan allah dışarda kalanlara yardım etsin diye.. demez olaydım ya, 2 dakikalık acıma duygusu bir insanın hayatına malolabilir beyler. trabzon-rize yolunun aksine, rize-artvin yolu fena değildi. bende son aşama borçka'ya gidip orayı gezmek istiyordum, eski bi yol var bilen bilir aşırı dik ve dağlık, oradan gidicektim hatta ama bu yağmur beni bitiriyodu, zar zor bi tesis bulup oraya park etmeyi düşünüyodum arabayı, gerekirse bi gece yatıp bekleyecektim bitmesini.. neyse yine bi yer bulup girdim, ağzınaca doluydu.. millette napsın, benim gibi yağmura yakalananlarda aynı şeyi düşünüyordu demek ki. işte o zifiriliğin geri dönüşü olmayan bir sonucu olacaktı..