unutmayayım diye yazıyorum.

rüyamda gecekonduda oturuyoruz, ben evi temizleyip duşa giriyorum. duştan çıkınca bakıyorum ki babaannem benim ardımdan yine yerleşti silmiş. söyleye söylene odama geçiyorum, üzerimi giyeceğim camın diğer tarafında kardeşim perdeyi oynatıyor sürekli. kızıyorum, insanlar beni görecek, cam caddeye bakıyor yapma diyorum. durmuyor, içerde de babam yatıyor bağıramıyorum. en son kardeşim yine mal mal hareketler yaparken perdeye sarılıp vuruyorum bir tane. o sırada jandarmalar geliyor, göz göze geliyoruz ama çirkin adamlar, kısalar bir de. ben geri kafamı içeri sokup işe gitmek için hazırlanıyorum. telefonum çalıyor, 200 diye bir numara. açıyorum, jandarma! babam esrar kaçakçısıymış, bunları yüzük yapıyorlarmış(?) esrardan yüzük.. babamı almaları gerekiyormuş ama benim müsait olmadığımı gördükleri için yarım saat hazırlanma süresi veriyorlar.
ben de arka camdan kaçıp mehtap’ın yanına gidiyorum. gitar çalan bir çocuktan gitarını çalıyoruz, satıp o parayla patlayıcı alıyoruz. tekrar evime geliyoruz ama bu sefer yüksek bir apartmanda oturuyor oluyoruz. en üst kat bizim evimiz. birbirimize bakıp gülümsüyoruz, patlayıcıları yerleştirdikten sonra görüş açım birinci şahıs kamerasına dönüyor.
birden uzaktan izlemeye başlıyorum, mehtap yanımda birden gözlerimizi kapatıyoruz ellerimizle, sonra boooom!

kendi evimi içinde babam ve babaannem varken patlatıyorum, babaannemi de çok özledim bu arada..