Yanımda dünyanın en masum, en güzel yaratılmışı uyuyor. insan sıcaklığını seviyor uyurken. Sürekli sırtını yaslıyor o sebepten. Sıcaktan bunalıp Ayrılırsam uyanıp tekrar sokuluyor. Gecenin bir körü uyanıp mıkır mıkır konuşuyor kendi kendine. Olur da uyanırsam ve anlarsa saatlerce susmuyor onunla konuşayım diye. Tek kelime anlamıyoruz ama konuşuyoruz yine de. Sonra tekrar dalıyor uykuya sokulup. Sabah da gülerek uyandırıyor aynı mıkırtıyla. Sabahın köründe kızamıyorsun ne hikmetse sıpaya.

Allahım sana şükürler olsun. Baba olmak çok güzel şey lan. Evlat başka bir şey ya. Hele kız babası olmak...