benzer bi durumda benim de birkaç senem geçmişti ben kendi yöntemlerimce kurtuldum sana da aynısını tavsiye ederim.
çok basit aslında. işin sırrı taklit etmekte. değer görmek, saygı görmek, varolduğumun bilinmesini istiyodum ben de aynı senin gibi. insanları inceledim. bildiğin çıktım dışarı ve baktım bu adamlar ne yapıyor diye. ben de onlar gibi davranmaya başladım daha sonra. dokunmayla alakalı göz temasıyla alakalı problemlerim vardı. kız arkadaşlarımla daha samimi hale gelmeye çalışarak onların bana dokunmasını sağladım. bu şekilde yavaş yavaş kırdım bu duvarları.

ama bu yöntemin çok önemli bir kusuru var, o da benliğinden uzaklaşmak hatta kaybetmek. şu an isteklerimin kendi isteklerim mi yoksa olmak istediğim şeyin istekleri mi bilmiyorum. zevklerimi ben mi belirledim yoksa ait olmaya çalıştığım yerin zevkleri mi onlar emin değilim. bazen kendime ait düşüncelerim yok gibi hissediyorum. ama ne kadar çok insanlarla vakit geçirirsen o kadar az düşünmeye zamanın oluyo zaten.
değer mi değmez mi sen bilirsin.