dolmuşla giderken

akşam iş çıkışı servise bindim,eve yaklaştık ama deli gibi trafik var a.q. indim yürücem dedim eve kadar. yolda burgere girdim bişiyler aldım paket yaptırdım. yağmur başladı mına koyim dolmuşa bindim. camlara yapışarak duruyorum. dallamanın biri indi dolmuştan benim elimde kapının üstündeki o dönen şeyde. adam kapıyı açarken benim 3 parmak * arada sıkıştı. ulan canım öyle bir yanıyor ama erkekliğe tak kondurmamak için,
-şöfer bey kapıyı kapatın
-fısssss
huur çocuğu kapıyı kapatmadan yolcu geliyor diye tekrar açtı ve benim el hala orda
- kapıyı kapatın anasını gibtiğimin yerinde elim sıkıştı
-fıssss
parmaklara baktım kırık çıkık yok sağlam. herkes geldi bişiy oldu mu vs soruyor. yok bişiyim a.q diyorum. ama canım öyle bir yanıyor ki, soğuk terler dökmeye başlıyorum ve ağır ağır bi taraflarıma doğru damlamaya başlıyor. gözümden yaş gelicek derecede canım yanıyor ama ses etmiyorum. bi ara gözlerim karar agagakasklasda
(takriben 2 dakika sonra)
ulan bi uyandım dolmuşta o ara yere uzatmışlar beni yatıyorum, burnuma kolonyalı mendil falan koyuyorlar.
-Noldu bana ya
- bayıldın çoccuğum
-kaldırın beni a.q bişiym yok benim
sonrasını anlatmıcam binler, bu kadar yeter size gib kafalılıar. Bu hikayeden çıkarılacak ders?