Çok şiir yazdım bir çoğunu ezberleyemedim. Benim yerime ezberleyenler oldu onları da unuttum. Unutmak çoğu zaman mutlu ediyor insanı, sadece böyle durumlarda hayır diyebilirim.
Aslında şöyle diye başlayacak cümleler kuracaktım, ondan da vazgeçtim. Bu aralar epey vazgeçiyorum.
Olgunlaştıkça yalan söylemeyi öğreniyorsun. Öyle ki bazılarına kendinde inanıyorsun.
inanmak demişken, bir şeye inanan insan sayısı da pek az. Bunu sadece inanç olarak düşünme, insan insana inanmıyor.
Öyle ya, insan insana inanmıyorken aynı insan kendi yalanlarına inanabiliyor.
Gün aşırı mutlu olmayı hedefliyoruz, gün aşırı planlar yapıyoruz hayatımızda. Ajandamız hep dolu. Kahve içeceğin saati bile sen belirliyorsun.
Hiç şuandan keyif alan yok, hep sonrası.
Peki ya hep sonraları mı olacak? Hiç bitmeyecek mi diye düşünüyorsun. Bir yerde bitiyor.
Ruh harici ebedi var olan yok sanırım.

Gittim.