Ansızın sokak lambaları söndü. Sessizlik içinde, sessizce oturururken buldum kendimi."Bugünyeni bir gündü, yarın bambaşka bir gün olacak."diye geçirdim içimden.Her yeni doğan günün yeni bur başlangıç olduğunu, asıl gizlerin yarınlarda gizlendigini anımsattım bir kez daha kendime. Gökyüzünün rengi, denizin mavisi, ağaçların yaprakları, kaldırmın taşı soğuktu. Aceleci adımlar yürümüyordu sahilde. Güneş, sonunda çekmişti perdelerini tüm pencerelerin ama ilk ışıklar silememişti camlardaki buguyu. Içimdeki sıcaklıga rağmen üşüdüm sokagın ayazında. Yüregimin derinliklerinde bir telin ince ince sızısını duyfum ve gezinirken düşüncelerimde,bir şairin dizelerine rastladim...