Detaylar, detaylar. Gelelim hikayenin en üzücü ve vay amkk bu hikaye böyle bitmemeliydi denilen yere geldik. Aslında olay çok eski olmadığı için şu an mesaj atsam yine konuşuruz. Ama atamıyorum işte. Son part bu entry olacak o yüzden uzun olabilir. Yardırıyorum...
Eng102 sınıfını son günü, ben iyice salmışım kendimi, spora da devam ettim o ara, kollar göğüsler gelişiyor. Herkes vedalaştı, fakat bu kız en önden çıktı sınıfta yavaş yavaş yürüyor çıkışa doğru. Dedim ki sınıfın kalanını giberim ben de koştum kızın ardından yakaladım. Dedim bak bugün son, bir daha nasıl denk geleceğiz? Korkma, nasipse olur tarzı bir deyimle geçiştirdi meseleyi. O gün hayatımın son yıllarında geçirdiğim en mutlu gündü, en mutlu 15 dakikasıydı. Beraber sigara içip müziklerden, dünya dillerinden, ticaretten, genel kültürden söz ettik. Bana Arapça öğreteceğine söz verdi(Temel Arapça tabii amk). Hala öğretmedi beyler...
Neyse, bana yaptığı işleri gösterdi, çizdiği resimleri de. Eski sevgilisinden nefret ediyordu onu da söyledi haha( Kontrol manyağı bir huur evladıymış. He was a control freak dediğini hala duyuyorum kulağımda.) Derse girmesi gerekiyordu ve vedalaştık. Sarılamadım ne yalan söyleyeyim. Çok istedim ama olmadı. Derse girer girmez mesaj attı ben de o ara eve dönüyordum. O gün de konuştuk her şey güzeldi. Umutluydum, hala umutluyum. Ama sonraki günler yazmayı bıraktı. Ben de onun zorlama geri dönüşler yapmasını kaldıramazdım. gibe gibe yazmadım. Ağlaya ağlaya tuttum kendimi amk. Gittim 4-5 bira gömüp unutmaya çalıştım hafta sonları. Tabii dersler de yarra yedi bu arada. Olaylar böyle gelişti işte. Şimdi hala resmine bakıp gülüyorum. Yazsam cevap verir, konuşuruz belki de görüşürüz ama ben zorlama olsun istemiyorum. Onun da dediği gibi, kader kısmet.