aşikar

Aşikar

Güzeller güzeli sır mı oldun sen?
Bu aklım o keskin bakışta benim,
Sol yanım dumansız issiz yanarken,
Donuyorum; gövdem kar-kışta benim.

inan ayaklarım hiç dolaşmazdı,
Gözlerim üst üste hiç kamaşmazdı,
Yarınım belliydi, zerre şaşmazdı,
Halim bir meçhule akışta benim.

Bilmezsin, günlerdir çok uykusuzum,
Yorgunum, eğilmiş sırtım omuzum,
Sana sakladığım o tadım tuzum,
Bulunsun isterdim her aşta benim.

Gülen yüzündeki sırrı bilseydim,
Üst üste,ard arda her an görseydim,
Yanında olsaydım,ben de gülseydim,
Hayalim, rüyamla savaşta benim.

Nasıl utanmıyor yüzünden güller?
Seni görmemiş mi adı ‘güzel’ler?
O çiçek,o pamuk,o nergis eller,
Elimde olsaydı taa başta benim.

Erken mi konuştum? Geç kaldım bence,
Yüreğim bu kadar dayandı anca,
Gerçekken mümkün de susmak adamca,
Bir yanım susmadı her düşte benim.

Sussam söylemesem, yalan riyakar,
Gün doğsa gün batsa bu mu yani kar?
‘Sevmiyorum’ desem olsam günahkar,
Ruhum yanmaz mıydı ateşte benim?

Susmak da marifet değil ki; kolay!
istersen duymadın ya da yalan say,
Gül yüzün misali, yerin de mi ay?
Mesafeyse, kalbim güneşte benim.

Ne olur yeter ki sen gül bir ömür,
Ben sana gizlice baksam da olur,
Ne olur bir daha çatma ne olur,
Sehpam kuruluyor o kaşta benim.

Ardım sıra iz sürerken bin çeri
Sırtımda bir zavallının hançeri
Başka ben yok; inan benden içeri
içim neyse dışım o işte benim.

Caner Kara/ TAYMA