Ne kadar geriye gidebilir bu akıl bilmiyorum. Açıkçası hafızam çok kuvvetlidir ama anılar biraz bulanıkça. Sebebini zamanla anlatacağım.

Elazığın soğuk kasvetli ilkbaharında doğdu memo. Doğduğunda ablası elinde bir dal akasyayla eve gelmiş.bir tren istasyonunun köy lojmanında, imkansızı çok bir ilçede. Kışı gibi memlekette sert zamanlarda. Memo kalabalık ve fakir bir ailenin en büyük erkek çocuğu. Aslen zaza kürtçe bilmez kürt kültüründen uzak, yerli bir köylü ırkından. Babası bir bacağını tren kazasında kaybetmiş istasyon memurudur. memonun babası Sofidir, dindardır ve çocuklarını da böyle yetiştirmiş. memo dinine olan bağlılığını babasının gönderdiği medresevari kuran kurslarından almış hiç bozmadan ömrünün sonuna kadar ibadetini eden aksatmayan adamlar.her biri ömrünce alkolü haramı bilmeden yaşamış. memonun babası Ampütasyon sonrası devletin sağ kesimle olan bağlantıları sayesinde erken emeklilik maaşını alıp havası sıcak ama gündemi sert Diyarbakıra yerleşmiş. Şu mişli zaman zor. Geniş zamanla devam edeceğim