parmak uçlarını kazıtan kadın

huzur içinde yat
artik vakit dar
dizlerin üsürse pembe sali gör ve sar
malzemesi çürük boş bir çocuk parki bul
salincakta üsü, derin çizgilerden kurtul
dökülen son sözler her zaman buruktur
simdi en yalin halin birazcık istanbul
öykünür dudakların tabii ki, sökülür canin
öyküdür dudakların ve mırıldanır şarkımı

boynundan omzuna dökülen çiglik gibidir sirça ses tonun simdi
yitirmistir fiziksel, en ilkel nefsi
parmak uçlarini, bir de sosyoloji bilimini
mistik ve tinsel bir fantastik filmini
emek kadar madun, ekmek kadar magdur
"ne olacaksa olsun lan" derken bile magrur
parmak aralarina gece dokunur onun gib gib
konusamam, sözlerimi kursunlar gibsin

susar simdi sarkilar
"öyle birisi yok ki burada"
uyusur duvarlar intiharin ortasinda
kalp agrimiz da "daha sabaha çok var"
yumruk oldum kendi kendime, burada olsan
ölüm kasitlidir, pencereler kilitli
dolap gözlerinde korku saklamisti gizli gizli
miladi doldu sözlerin, of benim canim
deniz gibi gecenin bi" vakti çekildi kanım.

Saian.