bu baslıkta roman yazıyoruz

Uzaklardan bir kiz yaklasiyordu. Cok guzel ve sirindi, bir melekten fazlasiydi. Yaklasinca farkettimki onu taniyordum. O benimdi. Onu cok seviyodum. Cimlere uzandik ve beyaz kopuklu dalgalarin kiyiya vurusunu dinlerken ister istemez duygulandik ve bakistik.. Dudaklarima bakakalmisti, benimde pek bir farkim yoktu. O an opmek istedigini anladim ve dudagimi yaklastirdim.

o an gozumun onunden onunla gecen butun anilarim gecti. Gozumde bi isilti belirdi ve bir gozyasi dustu. Onu kaybetmek istemiyordum. O benim icin her seydi, beni ben yapan her sey. Dudaklarimiz yaklasiyordu. Her saniyede kalbim daha hizli atiyordu ve elimi yanagindan alamiyordum. Gozgoze geldik, emin bakislarla daha cok yaklastik. sonunda oldu, artik bedenen de birdik. Ona bir soz verdim; seni sevdikce olmeyecegim dedim, bakislariyla bana sozden daha degerli bir cevap verdi. tam bir sey soracakti ki, parmagimla dudagini kapattim, cektim ve... Sonunda dudaklarimiz bulus- kornfleks

Ay bosaldim.
(bkz: sonu baglayamadim)