1. 1.
    0
    Bu gece, yalnız olmayı hak etmeye başladığım nadir gecelerden yine. Yalnızım mutsuzum falan filan. En azından boş silahı kafama dayayıp sıksam mı diye düşündüğüm anlarım yok benim, en büyük tribim en büyük isyanım bu işte benim hayata. Yazıyorum. Üstad demişya hani 'Yazmamaya söz vermiştim. Ama yazmazsam çıldıracaktım.'

    Pencereyi açıp baktığımda herzamankinden daha karanlık olduğunu görüyorum bu gecenin. Yıldızlar daha bi sönük, yağmur bile istemeyerek yağıyor sanki. Ya da benim hevesim yok bu gece yaşamaya, belki yıldızlar sönük değil de ben görmüyorum? Biliyorum, bunu ilk defa yapıyorum. Gözlerine değen gözlerimden sonra sönük geliyor belkide yıldızlar bana?

    Varlığınla neşe kattığın hayatımın sadece sensiz geceleri böyle işte, karanlık. Ve bu karanlık farklı diğerlerinden, güneşin doğacağını adım gibi bilmeme rağmen yinede gözlerimle görmeden uyumak istemem ben, böyle gecelerde



    Geceler, geceler.

    iyi geceler, tatlı rüyalar sevgilim.





    Mete Emin
    ···
   tümünü göster