bir orospunun hakettiği sonu

düşünmeye başlamıştım, acaba bu da yaşadığım pgibolojik sorunların bir parçası mıydı. hayatımı kararttan huurya karşı bişeyler mi beslemeya başlamıştım. tamam nefretim azalmıyodu, ama resmen artık bu huurnun nazını çeker yolunu gözler olmuştum. bi gün taksimin girişindeki özsüt e oturmuş caddeyi seyrediyorduk. o gün bana baktı uzun uzun, gözleri doldu. kimsin sen dedi. sonra biliyorum kim olduğunu aslında ben dedi. kimmişim dedim. sen benim hayatımı kurtarmaya geldin dedi. niye ki dedim. çünkü sen olmasaydın ben yoktum şu anda dedi. işten dolayı o kadar bunalmıştım, hayat o kdar boş gelmeye başlamıştı ki dedi, herşeyi bi anda bırakıp sadece kendi hayatımı yaşamak istedim dedi. ama bu damga öyle yapışmıştı ki üstüme dedi, en başta vicdanım rahat bırakmıyodu beni dedi. sürekli içimde artan bir baskı vardı dedi. ve ben vazgeçmiştim, intihar etmeye karar vermiştim dedi. tam intihar etceğim gün, senin telefonun geldi dedi. ben herşeyden vazgeçmişken, beni merak eden birileri çıkmıştı dedi. zerre inancım yoktu ama dedi, sadece merak ettim dedi. o gün intihar edecek birisi için ölümü bikaç saat ertelemek bi sorun olmazdı diye düşündüm dedi. sonra senle konuştuk dedi, sen beni anlatıyordun her sözünde dedi. ne desen kendimden bi parça buluyodum dedi. beni bu derece anlayabilen birisinin olmasına çok sevinmiştim dedi. sonra seni bir daha ve bir kez daha görmek istedim dedi. okulumu bırakmıştım yarıda dedi, huurlukla geçiniyordum, tamam çok iyi bi para alıyodum ama hiç bişey beni mutlu etmiyodu dedi. aile, akraba çoktan gibtiri çekmişti bana dedi. o herşeyin imkansız olduğu anda sen aradın, ve herşeyi güzel ve çekilir yaptın dedi. sen benim hayatımı kurtaran kişi olmalısın dedi.