mahalledeki ufak çocuğu kandırdım

muhteşem çocukluk hikayelerim vol.16

12-13 yaşındaydım(çoğunuzun şimdiki yaşı).

minyatür futbol sahası var bi tane. işte maç yapıyoz. arkadaşlar arasında efsaneyim. çok sert vuruyorum.

bizden daha ufak veletler de var ayak altında dolaşıyolar. bize hayranlar.

bi gün çocuğun biri "abi aynı roberto karlos gibi vuruyon" dedi. lan dedim ben zaten roberto karlosum. çocuk güldü. hiç ifademi bozmadan valla olm bak bu bir sır aslında kimliğimi gizli tutmam lazım sakın kimseye söyleme dedim. dedim işte ilaç kullanıyorum rengim değişiyor, boş zamanlarımda türkiyede saklanıyorum, vs. vs. şimdi hatırlayamadığım bi sürü yalan sıktım.

çocuk inandı amk. suratı bi acayip oldu. hem heyecanlanıyo hem korkuyo falan. oha dedim inandı lan resmen. iyice abartım hem de maykıl cordınım dedim görmüyo musun nası mükemmel basket oynuyorum falan. öyle deyince bu iyice şüphelendi robertoya da inanmamaya başladı. ben yine buna bi dizi yalan sıktım. bi sürü saçma sapan bilgi verdim çocuğun beyni yandı zaten kabul etmek zorunda kaldı.

çok uzun süre beni hem karlos hem cordın sandı. veya ben öyle sandığını sandım. (ulan asıl çocuk beni kafaya almış)