0
ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden
bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu
pervane olan kendini gizler mi hiç alevden
sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu
gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse
ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse
herşey silinip kayboluyorken nazarımdan
yalnız o güzel gözlerinin nuru görünse
ey sen ki kül ettin beni onmaz yakışınla
ey sen ki gönüller tutuşur her bakışınla
hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince
çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince
gönlümdeki azgın devi rüzgarlara attım
gözlerle günah işlemenin zevkini tattım
gözler ki birer parçasıdır sende ilahın
gözler ki senin en katı zulmün ve silahın
vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin
sen öldürüyorken de vururken de güzelsin
sözlüğe girmediğim zamanlarda sana bestelediğim, lakin sana layık olmayan nacizane şiirm umarım beğenirsin tatlı kadın!
