+1
gecenin köründe nefesi tıkanırdı iniltilerine uyanır kosardım yanına babam uyurdu annemin arkadaslarını arardık ulasamazsak ambulans.. apartopar hastaneye zütürürdük annemi babam yatakodasında bilmediğim tahmin bile edemedğim kacıncı rüyasında..
ilk kez refakatcılığımı 9 eylül hastanesinin kalp damar hastalıklarında yaptım.9 yasımdayken. babamı almıyorlardı erkek olduğu icin kadınların yattığı bi odaya. teyzem annemi hic sevmezdi daha doğrusu annem ve ölen teyzem arasındaki bağı kıskandığından hala bi kini vardı.. yani benim bildiğim buydu..9 yasımdayken prof. ların odasına girerdim elimde paket paket cikolatarla annemi iyilestirdiğiniz icin tesekkür ederim diye.. kuzenlerim yine yoktu tabi..
anneannem vardı birde.. canımdı ömrümdü o..bi onu herkesten ayrı severdim kimseyle es tutmazdım bendeki yerini, mukayese yaptırmazdım! o da en cok beni severdi her gece ağustos böceğiyle karıncanın masalını anlatırdı sinirlenerek bildiği tek masal buydu ve ben bıkmadan her gece anlattırırdım sırf biraz daha vakit gecirebilmek icin.. 'ananee' dediğimde 'ananemmm' derdi bana.. ömrüm oydu keske gitmeseydi.. abartı değil kolu biyere değse ağlarmısım bisey olcak sanıp sonralarıda öyleydim..en son basını dolaba carptı diye gizli gizli tuvalette ağladığımda yanıma gelip iyiyim ağladığını biliyorum ağlama demisti.. üzülmesin diye yanında ağlamazdım bile..
annemle babam 3 sene ayrı kalmıslardı ben 5 yasımdayken sanırım.. okadar cok kez ayrıldılar ki hic hatırlamıyorum.en son ev almak icin birlestiler sacmalığa bak!
