benimkisi garip bir aşk hikayesi

chapter 72: the anarşişt

tamam geliyorum diyorum. duşa giriyorum. saçımı yapıcam saç spreyim bitmiş. taft 3 numara kullanırım. jole var evde. daha ömrümde sürmemişimdir. iniyorum migrosa. 10 dakika mesafade bizim eve. alıyorum spreyi. geliyorum eve. yarım saat falan uğraşıyorum saçımla sanki hiç taramamışım doğal hayli öyle imajı vermeye çalışıyorum. bu işin sırrı budur beyler bu arada. bende jason stackhouse dan öğrenmiştim. bu bana mesaj atıyor nerde kaldın, ben gidiyorum. bekle geliyorum. o zaman mavişehire gel. ananınamı hangi ara mavişehire geçtin diye mesaj atmak geliyor içimden bunun yerine peki diyorum. gittiğimde öğreniyorum nasıl mavişehire geçtini. bunun yanında 2 tane oğlan var. ben bunları görüyorum tüm hevesim kaçıyor. anasını gibicem kızın sinirden. hiç bir şey yokmuş gibi gayet normal, sakin şekilde davranıyorum. sahil boyunca yürümeye başlıyoruz. bu gibtiklerim liselilerden beter. bitanesi çöp kutusunun üstüne çıkıyor ellerini havaya kaldırıyor ezgi bunun fotosunu çekiyor. diğeri anarşizmden bahsediyor, okan bayulgen ne kadar anarşiştse bu gibtiğim malı da o kadar anarşişt. ordan geçiyor che gueveraya. ağzından doğru laf çıkmıyor ama sürekli kulaktan duyma bilgiler. sesimi çıkartmıyorum bende hiç. bu binler var diye kızlada konuşamıyorum. sürekli yakıyorum sigara. gene çıkartıyorum sigarayı the anarşişt bini bana bilader usuldendir insan bi uzatır sorar der diyor. siz viceroy içiyosunuzdur diye ondan uzatmadım diyorum..