+1
*çokta üzülmemiştim beni bu durumda bırakıp gibtir olup giden birinin ardından. ama beraber geçirdiğimiz onca hatıralar gözümün önünden gitmiyordu. kazandığım üniversitede bile deryanın payı varken onu nasıl unutabilirdim ki. ayrılmamızın 3. haftasında evden çıkmıştım. eskişehir de okuyan binler bilir 222 diye bir yer var. orada canlı müzik dinlemeye gitmiştim. erkeğin değil kızın abazasının bol olduğu bir mekandır ve o gece deryayı unutmak adına biriyle beraber olmuştum. ama bu hiç birşeye yaramadı. sadece anlık mutluluklara sebebiyet veren durumlar bunlar. ama yapabiliceğim de birşey yoktu çözüm yolları arıyordum ve hepsini teker teker deneyecektim. hayatımı deryaya göre çizmiş olsam da , evden çıkmamam , oturup ağlamam vs şeyler onu geri getirmeyecekti biliyordum. ayrılalı tam 1 ay olmuştu. ne o aramıştı beni , ne ben ona ulaşmaya çalışmıştım. sevdiysek te gururumuzu ayaklar altına almaya gerek yoktu..
