ufak birşey anlatıp gidecem

"part 22"

yaşım 23 liseli değilim yani anlayacağınız gibi.
biraz erken olgunlaştım...

eskiden maşşalah hiçbirşeyi giblemezdim hatta bu özelliğimin olmasıyla gayette övünürdüm.
-oğlum bugün matematik sınavı var çalıştınmı amk?
-yoo bugün müydü ki o sınav?
-hee bugün
-ee naapıcan?
-amaan gibmişim matematiği koy zütüne rahvan gitsin amk!

artık eskisi gibi değilim malesef bazı şeyleri gibe gibe önemsemek zorunda kalıyor insan. çünkü zamanında giblemediğim şeyler bugün gelip zütümü tırmalıyor.
çook zor zamanlar geçirdim çook ailediki herkesin okuyup adam olması, sizin bi gibim olamamanız ne kadar kötü hissettir dimi. bunları çok kötü bir şekilde yaşadm.
o zamanlar hiçbirşeyi giblemediğim için önce üniversite sınavını kazanamadım daha sonra erken yaşta iş hayatına atıldım.
haylazdım hiç ders çalışmayı hiç sevmiyordum her sınıfta en çok konuşanların içinde yer aldım en büyük hatalarımı bu yıllarda yapmaya başladım işte. biraz büyüdükten sonra bazı şeyleri değiştirmeye çalıştım hayatımda çok kararlar aldım ama beceremedim, resmen elime aldığım şeyi kurutuyordum.
burdaki tek korkum onuda incitirmiydim?