hayat güzel panpalar. kargalar filan. düşünün lan eski medeniyetler bir şeyleri çözmüşlerdi. eğer onların izinden gidebilseydik şu an çok daha farklı bir noktada olurduk. kısıtlamalar olmazdı en basitinden. yasalar ve yasaklar da. giderayak konuyu mu saptırıyorum bilmiyorum ama kafam güzelken de bunları yazasım geldi. kızılderililer, mısırlılar, mayalar gittiler. öğretilerinden, bildiklerinden çok azı kaldı elimizde. başka evrenlerin ve başka canlıların varolduğu gerçeği önümüzde gün gibi dururken hala bunları ısrarla reddeden insanlar var. halbuki bir şeylerden arınmak gerek. arınmaya giden yol aşktan da geçebilir, acıdan da, mutluluktan da. her şey ideal insan denen o modele doğru atılan bir adım gibi görülmeli. dünyaya ait ne varsa, bundan kastım iş kaygısı, 21. yüzyılın getirdiği bütün koşuşturmaca, bunalım, yabancılaşma, yalnızlık vesaire... bütün bunlar nasıl bakıldığıyla alakalı. baştan beri konuşulan bu belki. kafka'nındı sanıyorum bu söz: bir ayna karşısında duranı yansıtır. sarhoş olunca eriyorum gibi. başka şeyler oluyor. bırakın madde gitsin. bırakın yatağınız boş olsun. yeri geldiğinde aşkı arınmak için kullanılan bir argüman gibi düşünün. hayatın bir sırrı varsa o sır en başta insanın içinde gizli. kendinizi tanıyın, sevin. sızmadan önce şunu da göndereyim. oyhhş:
http://www.youtube.com/watch?v=ZkMJBSaADG8
hepinizi öpüyor ve gidiyorum.
