benimkisi garip bir aşk hikayesi

chapter 127: bırakın evrilelim; herşey düşeceği yere düşsün.

oturuyorum garden'ın önünde ki cimlere. arkada tabela var. yaslanıyorum tabelaya, yakıyorum sigaramı. bağırıyor hala bana adam değilsin falan demeye. hiç bir şey demiyorum buna. huur çoçuğuda kulağında telefon bizi izliyor. bu hala bağırıyor bana yeter artık diye. çıkartıyorum cebimden zarfı, açıyorum. yazdığım mektubu okumaya başlıyorum. rüyalarımın gerçekleştiğinde yanımda olmanı dediğim yerinde alıyor elimden mektubu yırtıyor hayvan gibi. parça parça ediyor mektubumu. buna vermiş olduğum kolyede boynunda. ver lan kolyemi diyorum. çıkartıyor kolyeyi üstüme atıyor. bu gidiyor. bende baran binini arayıp haber verip gidecem. bir yandan yürüyorum. bu üstteki huur çoçuğu gittimi anlayınca arkamdan bağırıyor bekle lan kaçma diye. buna diyorum gel ege barın karşısında bekliyom. bu iki bin 5 dakka sonra arkamdan geliyorlar. tehdit ediyor huur çoçuğu beni bidaha ezginin yanına görmücem diye. gözünün önünde ezgiyi zütünden giberim diyorum buna. bunun arkadaşı patlatıyor bana bitane. benim de kolumu kaldıracak halim yok. biraz ilerde de cafe del mar'ın önünde zabıtalar var. bunlar görüyorlar bizi. araya giriyorlar. bu binler dönüyolar. benimde adım atacak halim yok. belim de bir ağrı var. oturuyorum banklara. tek istediğim eve gidip uyumak..