+3
kayseri himmetdede köyünde yaşlı bi teyze anlattı kısa bi anı güzel bi anı, bahçelerinde birileri dolaşıyomuş, korkmuş teyze, diyoki benim büyük oğlan 9-10 yaşlarında birden biri cama vurdu sabahın kör vakti, korkuyorum nasıl, dedim samet bi bak kim o cama vuran bu saatte, kalktı baktı dedi anne bi adam var, camı aralayınca adam "benim size zararım dokunmaz, iki arkadaşımla beraber günlerdir yemek yemedik varsa bize biraz yiyecek verirmisin" nasıl korkuyorum, ama temizde bi yüzü var, kafamı kaldırmadan sürüne sürüne mutfağa gidip 3 tane bazlamanın arasına lor peynir koyup verdim "çok teşekkür ederim" diyip gitti aradan 2-3 saat geçmeden bahçeden daha kalabalık bi ses geldi camdan baktık bütün bahçe asker dolu kardan izlerini takip edip bahçeye kadar ulaşmışlar ama kimse yok tabi, kapıya vurdular bu sefer başımı bağlayıp açtım kapıyı, gençten bi asker, dedi teyze buraya deniz gezmiş geldimi, gördünüzmü, dedim yok biz yatıyoduk görmedik kimseyi, biraz daha bahçeyi arayıp gittiler diye anlattı teyze,
bazen dünyanın en saçma şeyine inanırsın, gaza gelirsin, lan bu ne dıbına çakıyim bu neki dünyayı alırım atlasın sırtından anasını bile giberim dersin, bu hikayede böyle bi gaza gelmişlikle, dünyayı yaşadığı hayal dünyası gibi değiştirebileceğine inanan bi kaç adamın yaşadıkları var, değişmez dıbına koyim kökünden yaksan, değişmez.
bu hikayedeki herkes ve hikayenin her harfi hayal ürünüdür
özet: inciye bu kadar uzun entry giren aklımı gibiyim
