eskiden izmir'de fırında çalışırken tanıdım birgül'ü dostlarım. bir gün birgül babasıyla çıkageldi dükkanıma. zaafiyetli babası kızının evde oturmaktan sıkıldığını, liseyi bitirdikten sonra bir dönem sekreterlik yaptığını söyledi. fırıncılıkta sekretaryanın yeterli olmadığını bildiğini bize güvendiğini söyledi ve onu bize emanet ederken "eti sizin kemiği benim" diye tembihledi.
işte size mesai saatimizin yeknesaklığını anlatan yazı ve izmirli birgül'ün fotoğrafı.
hamur açmayı öğrettikten sonra;
http://www.flickr.com/photos/wolkanca/5552877654/ 
