+3
2 hafta boyunca ayrılığa hazırlandık diyebilirim her ne kadar başaramasakta birbirimize doymaya çalıştık..
inanmak istediğim herşeye inandım bu güne kadar ben beyler sonunda öleceğime sonunda acıyacağını bildiğim halde inandım, büşraya inandım bağlandım ama ayrılığa inanmadım inanmak istemedim kaldıramazdım dayanamazdım o gözlerin benden başkasını görmesine, o kokuyu başkalarınında koklamasına dayanamazdım büşramı başka kollara bırakamazdım..
2 haftalık tatilim bittiğinde yine standart ağlaşmalarla uğurlandım otobüse bindirildim yine asker seldıbını çakıp dik durdum.
bir tek onlar mı üzülüyordu? ben üzülmüyormuydum sanki? insan değilmiyim ben aq yok mu duygularım? ama belli etmek istemedim onlara moral vermek için üzülmeyin dik durun diyebilmek için belli etmedim. yarimden ayrılmak çok mu kolay? o meleği bırakıp gitmek ölümden daha zordu beyler..
