+2
sabah uyandığınızda çizgifilm yerine müge anlı, esra erol, seda sayan görmek,
barış manço'ya yetişememek,
serdar ortaç, mustafa sandal, demet akalın dinleyerek büyümek,
okulda dayağın son bulduğu zamanlarda ortaokullu olmak,
üç sene (sbs) sınav olmak,
interaktif sözlüklere özenmek,
popüler kültürün köpeği olmak,
cümlelerin içine her daim ingilizce kelimeler sıkıştırmak ve ağzını yaya yaya konuşmak,
karşı cinsten kanka bulmayı marifet ve havalılık sanmak,
winnie the pooh, telettubbies izleyerek büyümüş olmak ve bu neslin liseye merdiven dayamış olması,
nesquik in tüm mamüllerini tatmış olmak,
sınıflardaki televizyondan ve bilgisayardan yararlanmış olmak,
doğum yılına denk gelindiği için bi çok şahane sanatçının türkiye'ye gelmiş olmasını kaçırmak...
bu entry 90larda çocuk olmak başlıklarına istinaden yazılmıştır. bu yıllarda çocuk olanlar medyanın en pis olduğu döneme denk gelmiş olsada bundan sonraki nesilleri ele alacak olursak o kadarda kötü yetişmemişlerdir.
